To τελευταίο δημιούργημα της σειράς “Οι περιπέτειες του Σέρλοκ Χολμς” με την ονομασία “Holmes VS Jack the ripper” πραγματεύεται μια φανταστική ιστορία όπου ο διάσημος ντετέκτιβ καλείται να διαλευκάνει τα ειδεχθή εγκλήματα του “Τζακ του αντεροβγάλτη”. Ενώ ο Σέρλοκ Χόλμς υπήρξε προϊόν της φαντασίας του Άρθουρ Κόναν Ντόυλ, ο “Τζακ ο αντεροβγάλτης”, όπως έμεινε γνωστός στην ιστορία, ήταν υπαρκτό πρόσωπο, μάλλον εβραϊκής καταγωγής, το οποίο σκόρπισε τον τρόμο σε μια επαρχία του Λονδίνου κατά τα τέλη του 19ου αιώνα. Η ιστορία λέει επίσης ότι στην πραγματικότητα ο “Τζακ ο αντεροβγάλτης” ήταν ένας Πολωνοεβραίος ονόματι Ααρόν Κοσμίνσκι, όμως για λόγους προστασίας της εβραϊκής κοινότητας της Αγγλίας από την θύελλα αντιδράσεων που θα ξεσπούσε η αποκάλυψη της φυλετικής ιδιότητας του δράστη, η ταυτότητα του παρέμεινε για πάντα άγνωστη στο κοινό.
Επανερχόμενοι και πάλι πίσω στο βιντεοπαιχνίδι, κατά τη διάρκεια της πλοκής του ανακαλύψαμε κάποια ιδιαίτερα στοιχεία που συνθέτουν μια φθηνή προπαγάνδα. Όταν για πρώτη φορά τα στοιχεία του εγκλήματος οδηγούν τον Σέρλοκ Χολμς να επισκεφτεί την εβραϊκή κοινότητα, όπου στεγάζεται επίσης η μεγάλη συναγωγή και το σοσιαλιστικό εργατικό σωματείο τους, εκτυλίσσονται κάποιοι διάλογοι που αξίζουν προσοχής. Πρώτον, ο γραμματέας του εργατικού σωματείου απαγορεύει την είσοδο στον Σέρλοκ Χολμς παρά το ότι αυτός βρίσκεται σε έρευνα, με την πρόφαση ότι τα μέλη του σωματείου είναι Εβραίοι και η είσοδος σε μη Εβραίους απαγορεύεται αυστηρώς. Λίγο πριν φτάσει εκεί όμως ο Χολμς υπάρχει ένα πρωταγωνιστικό πρόσωπο που βοήθησε σημαντικά στην ταυτοποίηση του δράστη. Ο λόγος για τον ευγενικό κύριο…Σολομόνοβιτς, Εβραίο εργάτη που παρά τις φήμες που ακούγονται για το ότι ο δράστης είναι επίσης Εβραίος, καταπνίγει την…δυσφορία του και βοηθάει τον Χολμς δίνοντας του πολύτιμες πληροφορίες (φυσικά σε αντάλλαγμα). Κατά την πρώτη του γνωριμία ωστόσο με τον Χολμς του ξεκαθαρίζει ότι οι δουλειές των Εβραίων δεν τον αφορούν και αν χρειαστεί να λογοδοτήσει θα το κάνει μόνο στους ομοίους του! Τελικά ο ευγενικός χαρακτήρας του Χολμς κέρδισε την εμπιστοσύνη του Εβραίου εργάτη, ο οποίος αποφάσισε τελικά να υπηρετήσει το…καλό.
Φεύγοντας από τη συναγωγή και καθώς εκτυλίσσεται η υπόθεση, ο Χολμς με τον συνεργάτη και προσωπογράφο του, δρ. Γουάτσον συναντά έναν διεφθαρμένο γιατρό ο οποίος εμφανίζεται σφοδρός μισογύνης βρίσκοντας υποκατάστατο του μίσους του στις διεστραμμένες σεξουαλικές προτιμήσεις του. Αφού κάνει μια γλαφυρή περιγραφή του πόσο άχρηστες και ασήμαντες είναι οι γυναίκες, προέτρεψε τον ντετέκτιβ και τον φίλο του να μελετήσει την ιστορία των αρχαίων Ελλήνων, όπου οι δάσκαλοι επιτρέπονταν να ασελγούν, με τη συγκατάθεση των ίδιων των μαθητών φυσικά, εις βάρους τους. Η αντίληψη ότι η ομοφυλοφιλία ήταν κάτι το φυσιολογικό στην κοινωνία των αρχαίων Ελλήνων πέρασε χωρίς αντίλογο και η υπόθεση του παιχνιδιού συνεχίστηκε κανονικά.
Κι ερχόμαστε στο τέλος. Ο δράστης πράγματι είναι Εβραίος (προς έκπληξη μας) και πρόκειται για έναν εργάτη (σημειωτέον ότι όλοι οι Εβραίοι παρουσιάζονταν στο παιχνίδι σαν φτωχοί βιοπαλαιστές) άρρωστο από σύφιλη που από εκδικητικότητα ξεσπάει το μίσος του στις ιερόδουλες που οφείλονται για την αρρώστια του. Ο Χολμς όμως αρνείται να παραδώσει τον ένοχο στη δικαιοσύνη λέγοντας στον σύντροφο του ότι κάτι τέτοιο θα φούντωνε αντιδράσεις εναντίον μιας ομάδας που υποφέρει άδικα, εννοώντας φυσικά τους Εβραίους και το ενδεχόμενο ενός γενικευμένου αντισημιτισμού από τον ντόπιο πληθυσμό. Οι ίδιοι οι κάτοικοι της εβραϊκής κοινότητας φυσικά και δέχονται την αδικαιολόγητη…μεγαλοψυχία του ντετέκτιβ με την υπόσχεση να…συμμορφώσουν τον εγκληματία φυλακίζοντας τον οι ίδιοι σε άγνωστο μέρος.
Οι πρώτες σκέψεις που κάναμε όταν ο Χολμς αποφάνθηκε με σιγουριά ότι ο εγκληματίας είναι Εβραίος είναι το πως επιτράπηκε κάτι τέτοιο και δεν έγιναν μηνύσεις εναντίον της εταιρείας για δυσφήμιση του εβραϊκού λαού. Βλέποντας συνολικά όμως τη “γραμμή” που περνάει το παιχνίδι γίνεται κατανοητό γιατί δεν σήκωσε θύελλα αντιδράσεων από τους εύθικτους για πολύ πιο ασήμαντα ζητήματα Εβραίους. Αλλά πως θα μπορούσαν να μιλήσουν για αντισημιτισμό όταν το παιχνίδι προβάλλει την ομοφυλοφιλία στην αρχαία Ελλάδα ως φυσική ερωτική ροπή και τους Εβραίους υπέρμαχους της δικαιοσύνης και του καλού;
antepithesh 